Մի կարևոր նկատառում Թուրքիայում Ռուսաստանի դեսպանի սպանության վերաբերյալ:
Թուրքերը ռուսներին հստակ հասկացնել տվեցին, որ Ռուսաստանը Մերձավոր
Արևելքում իր աշխարհաքաղաքական շահերը իրացնելիս պետք է իրենց հետ պարտադիր հաշվի նստի,
ու Թուրքիայի աշխարհաքաղաքական շահերի հետ բախման դեպքում ռուսները ամեն մի “հաջող
գործողության" համար “զոհաբերություն” պիտի անեն: Սիրիա ՌՏԶ (ռազմատիեզերական զորքեր)
մուտք գործելիս այդ “զոհաբերությունը” նենգորեն խփված ռուսական ռազմական ինքնաթիռն
էր, Հալեպի գրավման “գինը”՝ նույնպես թիկունքից խփված անզեն դիվանագետը:
Լրիվ՝ թուրքավարի…
Բայց ցավն այս պարագայում այն է, որ Ռուսաստանը կարծես համակերպվել
է այս կանոնների հետ, ընդունել խաղի այդ “պայմանները” ու մտել այդ խաղի մեջ: Ավելին, Ռուսաստանը այլևս համակերպվել է ռեգիոնալ գերտերության կարգավիճակին: Պուտինը
օրերս հայտարարեց՝ էդ ստոր ահաբեկիչներն են, որ ուզում են սեպ խրել ռուս-թուրքական
դարավոր եղբայրության մեջ… Ինչպես ասում են՝ Мир, дружба, фестиваль; Туристы, Анталия, помидоры...
Էս ամենը մեզ՝ հայերիս պիտի առնվազն լուրջ մտորելու և զգուշանալու տեղիք տա, ռուսների
կողմից թուրքերին հերթական անգամ մատուցվող “մաղարիչ” (ղուրբան) չդառնալու հեռանկարից:
Պատմության դասերը…
Комментариев нет:
Отправить комментарий